Korte tijd later kregen we filterkoffie. Eerst met een oranje keteltje kokend water opgeschonken, later met een Douwe Egbers koffiezetapparaat. Dit is lang zo gebleven, totdat ik in 1998 een kleine espressomachine kocht voor op mijn kantoor. Toen mijn vader in 2002 zijn kinderen wat geld schonk heb ik een Isomac espressomachine en keramische molen gekocht. Wat een feestje. Iedere dag opnieuw. Inmiddels is het lang geleden dat ik voor de laatste keer met deze prachtige machine een topcappuccino maakte.

Vorig jaar maart de ongebruikte Krups volautomatische espressomachine -overblijfsel van mijn kantoor- van zolder gehaald, waarmee voor de talrijke hulptroepen en mijzelf met een simpele vingerbeweging (voor sommige ZZP-ers met een beperking niet simpel genoeg) een redelijke espresso of cappuccino binnen handbereik kwam. 

Helaas, na 19 maanden en 7.006 kopjes koffie gaf de Krups de geest. Beyond repair, wat nu? Terug naar de koffie van Saartje en Swiebertje? De eerste slokken van een goede cappuccino na een onrustige en pijnlijke nacht met altijd gortdroge mond en keel zijn een groot genot, maken het voor mij meer dragelijk. Laat de rest van Nederland zich lekker 'groen' en alternatief uitleven met Roodmerk en recycle filters. Ik geniet dankzij gelijkgestemde vrienden (van vrienden van Miron) weer iedere dag van lekkere koffie. Helaas wel met een rietje.