Toen ik vanmiddag tijdens de transfer van bed (middagdutje) tussen twee tilliften -tillift van bed naar douchestoel, klein stukje rollen, tillift omlaag, naar woonkamer- op de douchestoel zat te wachten dwaalden mijn gedachten af naar Mas Sivelou, een prachtige 'mas/chateau' met verschillende gites In de oude boerderij op het terrein . Ik ben in mijn leven op veel mooie plekken geweest, maar heb met Sivelou een bijzondere band. September 2008. Na 2 dagen rijden in zeer slechte weersomstandigheden stopten we in de stromende regen bij het met sierlijke letters beschilderde bordje 'Mas Sivelou'. Kennelijk werd er op ons gewacht want vrijwel meteen doemde er een onder een grote zwarte paraplu schuilende gestalte op. Wilma heette ons, zich verontschuldigend voor het slechte weer, welkom en ging ons voor naar wat de komende twee weken ons thuis zou zijn. Illustratief voor hun gastvrijheid stond op de tafel een pan met eten en een fles rode wijn. We voelden ons er meteen thuis. Twee keer per week trekt Ronald zijn koksbuis aan om voor de gasten te koken. We worden door Wilma op het terras van de prachtige mas met een apperitief ontvangen om daarna te genieten van Ronald's talenten. De omgeving van Anduze, aan de voet van de Cevennes en tegen de Provence, is een van de mooiste plekken in Frankrijk. Hier voelde ik mij beter dan waar dan ook. Een jaar later hebben we op de valreep aan het einde van de vakantie nog vijf dagen kunnen genieten van de inmiddels vertrouwde plek. Het bleek onze laatste zomervakantie. Na inmiddels bijna drie maanden niet meer buiten te zijn geweest verlang ik, verteerd door heimwee naar alles van voor mijn ziekte, terug naar naar deze zorgeloze plek. |
blog >