Ik open mijn ogen en draai mijn hoofd iets naar rechts waardoor ik net op de boven het raam hangende klok kan kijken. Het is 7 uur. Mijn vingers plakken aan elkaar en ik ben drijfnat van het zweet. Het voelt aan als 30° met een extreem hoge vochtigheidsgraad. Wat voel ik mij beroerd. Kon ik maar even gaan zitten. Helaas moet hiervoor eerst de tilmat worden aangebracht, inmiddels een tijdrovend, zwaar en secuur werk, om daarna omhoog te worden gehesen, uit bed gedraaid en dan zakken totdat ik op de rand van het bed zit, ondersteund door de tilmat omdat ik anders omval. Geen optie als iedereen nog wakker aan het worden is dus verbijt ik pijn en onwel en wacht ik rustig tot het mijn beurt is. Herma geeft mij een kus en verdwijnt met Zoran naar de badkamer om te douchen. Ondertussen maakt Sixleen (24-uurszorg) het ontbijt klaar. Het is half acht. Terwijl Zoran op bed zijn boterham aan het oppeuzelen is verricht Herma alle hierboven genoemde handelingen en wordt gezichtsmasker verwisseld voor neusmasker. Normaal krijg ik dan een heerlijke slok cappucino om het 'dry season' gevoel in mijn mond te laten verdwijnen, maar helaas had de verzorging deze vergeten te maken. Ondertussen ging de bel, tien voor acht, Hajar van Buurtzorg was vroeg. Snel de inmiddels gearriveerde koffie naar binnen gezogen, ophijsen en richting de po-stoel Acht uur. Herma laat mij op de po-stoel zakken. Dit is een lastige handeling, moet op de millimeter nauwkeurig anders verrek ik na een paar minuten van de pijn. Door de forse hoeveelheden Tramadol (een opiaat) die ik dagelijks tegen de pijn slik en verlamming van mijn endeldarm heb ik last van ernstige obstipatie. De poeders die ik iedere avond naar binnen werk helpen niet altijd.
Kwart over acht. Herma roept naar beneden dat ze, Hajar en Sixleen, 'aan de slag' kunnen. Mijn shirt wordt uitgetrokken, masker af, shirt over het hoofd, masker op. Daarna wordt de stoel achterwaarts de douche ingereden en een kwartslag gedraaid. Eerst wordt, masker af, mijn gezicht gewassen, daarna afgedroogd en masker op. Ik kan net genoeg lucht binnenkrijgen om een minuutje zelfstandig adem te halen, maar als mijn haren worden gewassen moet ik handmatig worden beademd met een 'airstacker'. Daarna wordt de rest van mijn slappe lijf gewassen. De rug is lastig. Ik word door Hajar naar voren gebogen, Sixleen staat voor me om te voorkomen dat ik voorover lazer. Daarna wordt ik afgedroogd waarbij de rug mij wederom de meeste energie kost. Een schoon shirt wordt aangetrokken (masker af, shirt over het hoofd, masker op), om vervolgens met wat gesjor uit de douche te worden getrokken. De tilmat wordt aangebracht en het het neusmasker weer verwisseld voor het gezichtsmasker. De mat wordt aan het tiljuk bevestigd en de lift takelt mij omhoog. Even draaien, hup met de benen in bed en laten zakken. Mijn lichaam strekt zich en een knak in mijn onderste rugwervels geeft aan dat ik lig. Negen uur. De mat wordt weggehaald, het kruis gewassen, risicoplekken ingesmeerd, plascondoom en kathederzak aangebracht, steunkousen aangedaan, benen doorbewogen, mat aangebracht, opgehesen, dmv de plafondrail naar het trapgat geduwd om vervolgens te dalen tot in de gereedstaand rolstoel. De voetsteunen worden aangebracht, ik wordt met een 'hupsje' goed gepositioneerd en mijn broekspijpen worden worden glad getrokken. Kwart voor tien. Ik ben gesloopt en de dag is nog maar net begonnen. |
blog >