Op 6 november om 5 uur stroomde ons huis vol met 22 vrienden, waarvan de meesten ons het afgelopen jaar op een bijzondere manier hebben gesteund. Een mooi Italiaans diner met unieke mensen was het uitgangspunt. De toon werd door een paar gasten die bij binnenkomst al dronken waren snel gezet. Het ging mis bij het tussengerecht toen mijn buurman -in kennelijke staat, maar overigens met goede bedoelingen- probeerde, in een poging mij te voeren, een vork met pasta door mijn wang te steken. Dit in de stellige overtuiging dat het mijn mond betrof. Ondanks een aantal opmerkingen van mijn kant bleef hij overtuigd van zijn goede kompas. Tijdens het hoofdgerecht nam, alvorens langdurig op mijn schouder en later tegen mijn rug in slaap te vallen, mijn buurvrouw ter rechter zijde het stokje over. Bij haar viel van iedere hap het grootste gedeelte van de vork, om via borst en buik in mijn schoot te belanden, een kleurrijk spoor op mijn hemd achterlatend. Een omgegooid glas rode wijn completeerde het ´vet´ expressionistische schilderij op mijn kleding. Ook was er poezie. Niet door iedereen gewaardeerd -maar wel door mij- hield, na de met corporaal gebral verstoorde eerste, met name de tweede voordracht de gemoederen flink bezig.