Vorig jaar toen werd hij op zijn verjaardag wakker met een camera op zijn snuit. Bij iedere emotie was ik mij hiervan bewust. Ik dacht dat het de laatste keer zou zijn. Zittend op de rand van mijn bed keek ik met tranen in mijn ogen naar hoe hij zijn cadeautjes uitpakte. Nu een jaar later keek ik wederom, nu in de tilmat, met tranen in mijn ogen naar hoe hij zijn cadeautjes uitpakte. Iedere beweging en gezichtsuitdrukking, elk woordje, alles intens beleefd. Ook nu waren we niet alleen. Marjorie, de 24-uurszorg, maakte in de keuken het ontbijt klaar. Opa Misiu, wederom zonder klagen helemaal met de trein uit Enschede samen met zus Sylvia. Helaas zonder oma Trude, die deze reis niet meer kan maken. Hans, Marion, Peter, Christa, opa Bob en oma Jannie, maar ook wat vrienden en vriendjes. Samen gezongen en in één keer de kaarsjes uit. 's Avonds eindelijk alleen samen. Uitgeput, maar gelukkig.
|
blog >