Pasen 2005. Ik kende Herma nog maar zes weken. Eigenlijk zouden gaan zeilen, maar het was te koud en ik wilde haar kennismaking met het IJsselmeer niet meteen frustreren. Dus had ik een kamer geboekt in het centrum van Antwerpen. Op de ring. Bijna alle afritten waren afgesloten en juist die afrit die open was hebben we een aantal keren gemist, waardoor we zo'n 2 uur een rondje hebben gereden. Zo blij als we waren dat we samen in de auto zaten maakte het geen moer uit. Eenmaal aangekomen bij het hotel bleek er iets mis te zijn gegaan met de reservering. Gelukkig hadden ze als alternatief een kamer die net gereed was gekomen. Op het ergste voorbereid opende ik de kamerdeur. Tot mijn stomme verbazing bevonden wij ons in een ruime suite. Grote zitkamer, een ruime slaapkamer en een badkamer waar je elkaar gemakkelijk kwijt kon raken. Zo af en toe moet je het juiste geluk op het juiste moment te hebben. Alweer zes jaar geleden, maar de herinnering is nog steeds vers.

Nu is het Pasen 2011 Veroordeeld tot trippelstoel, rolstoel en andere hulpmiddelen is het onmogelijk om even de deur uit te gaan en al helemaal niet zonder externe hulp. Dus hebben we een tijdje op onze kleine balkonnetje aan de achterzijde gezeten en daarna met de kleine man een film gekeken. Ongewild komen beelden op in mijn hoofd over hoe het had kunnen zijn, zo'n prachtige paasdag