We waren ietwat vertraagd en de zaal zat in het schemer te wachten. Er klonk een warm applaus toen ik naar de voorste rij werd geduwd. Geflankeerd door Herma en Zoran en achter mij mijn complete familie. Ook op de eerste rij zaten Huub en Marije van der Put. Hun aanwezigheid betekende erg veel voor mij. Vrijwel geheel verlamd en nog maar net een beetje bijgekomen van zijn boekpresentatie -The Mind is a Muscle- een maand eerder, is dit voor hem zonder twijfel een enorme onderneming geweest. Na afloop hebben de Amsterdamse ALS broeders elkaar diep in de ogen kunnen kijken en elkaars pijn kunnen voelen, delen. Nimmer heb ik de kracht van non verbale communicatie zo puur en zo intens ervaren als op dat moment.