Deze keer een kleine profielschets meegestuurd en het verzoek om iets over zichzelf te schrijven. Door dit laatste werd het oorspronkelijke aantal belangstellenden van 15 spontaan teruggebracht naar 4, waarvan er uiteindelijk 3 de moeite namen om iets te schrijven. Maria uit Nijmegen, met humanistische inslag, bedacht na 5 emails dat de afstand te groot is en de parkeerkosten te hoog. Audrey had niets over zichzelf geschreven, maar wilde graag kennismaken. Dat leek hoopvol. Ze kwam echter klagend over het aantal trappen, afgesloten straten en het moeilijke parkeren binnen. Haar eerste vraag was wat het opbracht. 4 weken later mailde ze met de mededeling dat ze het niet ging doen. Ik was haar inmiddels al volledig vergeten.

Gerda was bij ons al bekend. Destijds warm aanbevolen door Wilma, maar ze vond het toen allemaal te lastig en ingewikkeld. De kennismaking verliep op zich goed. Terwijl manlief rondjes over de grachten reed kakelde Gerda aan de keukentafel vrolijk over haar uitmuntende kwaliteiten. Kennelijk een Brabantse hobby. Wilma had ook al forse slijtplekken van het voortdurend kloppen op eigen schouders. Gerda heeft één dienst gedraaid. Saakje liep die dag mee. Samen zaten ze gedurende de ochtend schuin tegenover mij door Herma gemaakte cappuccino's naar binnen te slurpen. Hun blik voortdurend onderzoekend op mij gericht. Het gaf mij een ongemakkelijk gevoel. Alsof je per abuis een paar Jehova getuigen aan tafel hebt zitten. Ondanks alle aangeboden cappuccino's en door haar afgeslagen maaltijden voldeed onze gastvrijheid niet aan haar Brabantse standaard.